Nederland in baan 1 moest het opnemen tegen de andere beste ploegen van de wereld in deze hevig betwiste achtenfinale. De start was dit keer prima, alhoewel favorieten Duitsland en Groot-Britannië meteen een kleine voorsprong namen. De VS in baan 3 hadden volledig hun start gemist, en omdat ook Australië steeds achter de feiten aanliep, roken de overige ploegen kansen.

Tot na de 1000 meter was de situatie: Duitsland aan kop gevolgd door Groot-Brittanië, met Nederland en Canada steeds op gelijke hoogte op een halve bootlengte. Niet kort daarna plaatsten de Britten een zeer vroege aanval teneinde de Duitse hegemonie de doorbreken, en kwamen zelfs aan kop te liggen. De andere ploegen volgden, en op 1500 meter was de orde weer hersteld. De verschillen werden nooit groot.

Nu dan zou het moeten gebeuren, de vaak als sterk wapen betitelde eindsprint zou tot een medaille kunnen leiden. Maar ook de Canadezen beseften dit en die wisten een enorme snelheid te ontwikkelen. Ook de achterlopers VS en Australië kwamen opzetten. Zoals vaker deze Spelen schoof het hele veld in elkaar. Duitsland had duidelijk nog wat over om met de Britten af te rekenen, en wonnen een zeer solide wedstrijd. Groot-Brittanië had naar nu bleek alles of niets gespeeld, en kwam op de derde plaats te terecht. De zinderende eindsprint van de Canadezen bracht hen tot een knappe zilveren medaille. En Nederland, Nederland voer de hele race sterk, maar bleek niet tot een wonder-Bartmansprint in staat en moest ook nog de VS voor laten gaan. De laatste vier ploegen finishten in dezelfde seconde.

Uitslagen

Eerder op de dag werden Meindert Klem en Nanne Sluis uitgeschakeld in de halve finale van de heren twee zonder.

Links

• Holland Acht net naast het podium (NOS)
• video laatste 1000 meter (NOS)